Çilem-7- Şiiri - Ali Zengel

çilemin kalesi; kırılmaz camdan
kırılsa bir daha kurulmaz camdan
bazen vazgeçilir çileli candan
geçmekte, geçilmekte bir anla

senden değil, kendimden vazgeçerim
çilem zehir; yudum yudum içerim
dinle beni, “çile bakar gözlerim”
terk etmekte, edilmekte bir anla

çilem dizlerimi yere değdirdi
utandım, boynumu yere eğdirdi
gözlerime kandan sürme çektirdi
çürümekte, çürütmekte bir anla

beni kaybedersen çile bulasın
bende bıraktığın çile olasın
güzelsin; daha da güzel olasın
yıkmakta, yıkılmakta bir anla

gün doğar, gün batar; alem dönende
bu çile bitmez, güneş sönende
sözüme, gözümden yaşlar düşende
dilemekte, dilenmekte bir anla

gittiğin yerlere beni de götür
ya ellerimi tut, ya da vur, öldür
ızdırap; içimde kan gibi yürür
kanamakta, kanatmakta bir anla

geçtiğin yollara kanım damlarsa
çilemin ahı seni alınca
bir gün gözlerinde beni anlarsa
anlamakta, anlatmakta bir anla

boğulduğum deniz; yaş mıdır kan mı
bak gözlerime, çilem yalan mı
ardından gelen nedir; insan mı
bakmakta, görmekte bir anla

uğraşma, çilemi susturamazsın
akta artık kanım, durduramazsın
terk edersen, beni bir daha bulamazsın
yağmakta, dinmekte bir anla