Çilem Şiiri - Necati Öztürk

Meydan er meydanı değil namert başa tac olmuşsa
Sular akar berak değil kaynağa kan bulanmışsa
Dallar açmış yaprak değil dikenler baş kaldırmışsa
Karga öter gül dalında bülbül kafese konmuşsa.

Gecelere bir kabus gibi çöktüler puslu yaşamlarıyla
Uğursuz baykuşlar gibi seslerini yükseltiler karanlıklarda
Hep yüreklere hüzün yüklendi, yaşlar tükendi göz çanaklarında
Hiç güneş doğmıyacakmı? böylemi gireceğiz yarına.

Şiretinizle,zulmünüzlede geçse binbir gece
Yüreklere matem,bileklere kelepçe,bedenlere kırbaç insede
Hak uzak, yollar uzun, bu yolda ömrüm vefa etmesede
Hergünün bir fecri vardır ki mazlumu götürür istikbale.

Gün mahzun,gece mahzun kabusa döndü alem
Bir kahır oldu yaşam, zulümle geçti senem
Hüzün çöktü üstüme böyle dünya istemem
Yıkılsın kanla yükselen burç, bitsin artık bu çilem.

08/12/1996