Çilem Şiiri - Bedir Kuş

Dayanılmaz bir yük var omuzlarımda
sanki dağların ağırlığı çökmüş üzerime.
Kalbim gögsüme dar gelirken,
bir de küt küt vuruyor
durmaksızın beynime.
Ne ağır bir imtihandır bu ALLAHIM?
“taşıyamayacağım yükü yükleme nefsime”
Güneşin üzerime doğmasını istedim,
her sabah, ama her sabah
belki dünyamı aydınlatır diye.
Gecelerim çok karanlık
yıldızlar bile küs bana.
Dört duvar arasında
görüyorum kabus üsütne kâbus.
Biter mi, biter mi bilmem bu çilem?
hayali düşlerim beni etmiş mahpus.
Şafak vaktini bekledim,
ümitlerim yeşersin yeniden.
Oysa ki, prangalar vurulmuş beynime,
düşüncelerim mahkum edilmiş yüreğime.
Karamsar bir dünyam var,
acılarım götürüyor beni sessizce ölüme.
Bir Yusuf olamadım zindanlarda,
rüyalarım çıkarırdı saraya.
Bir Yunus olamadım balığın karnında.
okyanusların derinliğinden
çıkarılırdım belki o zaman karaya.
Vermemiş bana Allahım Eyyübün sabrını,
şimdi ise kaldım kaderimle başbaşa.

07.01.2011