Çileli gidiş Şiiri - Hafize Kılıç 2

Zoraki gitmiştim sensiz sessiz
Gözlerimi asmıştım zeytin dalına
Sabahtı, güneş bile ortalıkta yoktu
Üşüyordum gözlerim nemli bakıyordu
Uyanmamıştın gidişime.
Vapur düdüğünü çalıyordu
Acı da olsa ağır adımlarla gidiyordum
Sevgimi yollara sererek
Sabahın ışıkları çiğniyordu kalbimi acıtıyordu
Sol yanımda sen vardın bırakamadım seni
Titreşen bir yaprakta nasıl tutunur çiğ tanesi
Ben de seni yüreğimin üstünde tutuyordum
Sevgin değil sessizliğindir beni kahreden
Zeytin dalına astığım gözlerim mi, bir tek seni bekleyen?
Yüreğimi bırak seni özleyen ruhumdur
Sabah rüzgarı inadına fırtınaları doldurmuş eteğine esiyor
Arkamdan sanki gitme der gibi sırtıma esiyor üşüyorum
Rıhtım ıslanmış tıpkı senin için ağlayan gözlerim gibi
Düz yoldayım sandığımda bile hep yokuş çıkmışım
Şimdi sabah yeli ile savrulan sevgimin peşinde
Yorgun adımla ilerliyorum
Keşke diyorum
Ela gözlerin yüreğimin durgun sularında yüzse
Tıpkı küçük ürkek bir serçe kuşu edasıyla
Yolun sonunda ölüm olsa da
Sensiz ölmeye yüreğim el vermez
İşte son kez yokluğun düştü avuclarıma
Takvim yaprağı kaldı dünkü tarihde
İşte artık son kez adımladım yokluğunu
Sabahları sensiz uyanmak
Ölümün soğuk kucağında uyanmak gibi
Ne yazık ki...

Gurbet meleği