Çileli Bir Sevda Şiiri - Hamza Kaplan

On dört asır, bin dört yüz sene ve sonsuz bir nur
Kalmamıştı dünyada, ne insanlık ne huzur

Bis’et yılına doğru, başlayacaktı cefa
Allah diyene yasak, ne tebessüm ne sefa

O cahil sürüsünün, ızdıraptı emeli
Gözyaşı ve sıkıntı, bu dinin en temeli

Dört bir yandan maymunca, saldırıyor müşrikler
Resül ve sahabesi, insanlığa müşfikler

Saatler birer sürgün, yeryüzü kara zindan
Her saniyesi hüzün, ızdırap dolu zaman

O yüce sahabeler, çoğu gece ağladı
Gözlerinden akan yaş, toprakları dağladı

Ey mukaddes beldenin, çilekeş insanları
Ezan sesiyle sizler, susturdunuz çanları

Simsiyah ufukları, kara bulutlar sardı
‘La ilahe illallah’ diyene, Allah yardı

Allah’ın sevgilisi, insanlığa bir nurdu
O cahil putperetsler, nice planlar kurdu

Planları bozucu, en iyi plan kuran
Elbet Allah’tır diyor, haber veriyor kuran

Bir gelişle geldi ki, o en sevgili Resül
Ona özenip durdu, bahçede gül ve bülbül

Daha doğmadan evvel, bekleşmedeydi dünya
Parçalandı karanlık, hakikat oldu rüya

Anlayamadı onu, o fikirsiz adamlar
Onun ayak izine, hep ab-ı hayat damlar

Zorluklar hep üst üste, müminlere angarya
Bitmişti cahillerde, ne edep var, ne haya

Müminlere emir var, artık gelmiştir cihat
Tak tak diye atıyor, zafere doğru saat

O nur yüzlü peygamber, Bedirde bir aslandı
O ne müthiş bir zafer, o ne çetin bir andı

Amine’nin öksüzü, nice zorluklar gördü
Hicret vakti örümcek, mağaraya ağ ördü

Ebubekir yanında, ikinin ikincisi
O Allah Resülünün en değerli incisi

Zafer elbet müminin, inananlar kazandı
Onun yaşadığı an, çileli bir zamandı

25 Temmuz Perşembe 2013