Otuz bir aralık günü kayboldun,
Hani sen hep beni beklerdin anne?
Ararken seni bir tabutta buldum,
Hani hep odamı yoklardın anne?
Yaşmağın yatağın başında durur,
Ne acım biter, ne gözyaşım kurur.
Artık kim ah yavrum diye haykırır;
Her duana bizi eklerdin anne…
Babamızı bir gecede yitirdik,
Yazık seni parça parça bitirdik!
Kış gününde teneşire yatırdık,
Oysa sen hep öpüp koklardın anne…
Kötülüğü yüreğinden koğmuştun,
Sanki meşakkate kardeş doğmuştun,
Acıları azim ile boğmuştun,
Çileleri bir bir haklardın anne…
Bir kurban sabahı rahmete erdin,
Halil’i terk edip mezara girdin.
Yemezdin tek lokma, biriktirirdin,
Her şeyi, hep bize saklardın anne!
Kayıt Tarihi : 4.3.2007 17:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hacı annemin vefatının üçüncü gününde yazılmıştır...
![Halil Gökkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/04/cilelerin-anasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!