Çilekeş çiçeklerin kaderi, yalnız dağlarda açmak,
Yayaların, ovaların konuşamayan dili olmak,
Rengini, cinsini korkusuzca dünyaya duyurmak,
Yüce yaratıcın izinden bir an bile uzaklaşmamak,
Duâlarla; hu hu diye haykırmak ve onda kaybolmak.
Meşeler, palamutlarını karanlık sokaklara sunar,
Beyinsizler, filizlerine kibrit suyu döker.
Söğütler, kavaklar paslanmaz zincirin halkası olur,
Su kanallarından vadilere uzanarak…
Tarlalar, sınırlarını onlarla çizer,
Sular, yataklarından kıvrıldıkça kıvrılır,
Yüce hakka doğru akar da gider…
Yeşil vadilerin yeşili, mavilikle kucaklaşarak,
Yaratıcısının merhametine kucak açar da gider…
05.06.2008
Sazlıdere
Kayıt Tarihi : 12.12.2009 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!