Çilekeş Şiiri - Şükrü Metin

Zor işler adamı diyorlar bana
Bende senin gibi bir çilekeşim
Şansım hiç gülmedi huzurdan yana
Bende senin gibi bir çilekeşim

Ufacık esinti savurup atar
Ezginlik, yorgunluk derde dert katar
Öğleye varmadan güneşim batar
Bende senin gibi bir çilekeşim

Çılgınca arzuyla sevmekti ahtım
Harabeye döndü şu gönül tahtım
Değişmez kaderim değişmez bahtım
Bende senin gibi bir çilekeşim

Koskoca evrende daim hederim
Yerim yurdum yok ki nere giderim?
Virane devranda bitmez kederim
Bende senin gibi bir çilekeşim

Karanfil,menekşe,güller biliyor
Sazımdaki çalan teller biliyor
Uçan kuşlar,esen yeller biliyor
Bende senin gibi bir çilekeşim

Derdin ummanına erken batmışım
Türlü acıları bende tatmışım
Efkâr harmanında tozlar yutmuşum
Bende senin gibi bir çilekeşim

Senin de ben gibi doğrulmaz başın
Katrandır yediğin ekmeğin aşın
Gam deyince ötesini sen düşün
Bende senin gibi bir çilekeşim

Başladı ta baştan doğduğum günden
Ben peşinde gittim o gitti önden
Metin-iyim derki birşey yok dünden
Bende senin gibi bir çilekeşim