Çilehane Şiiri - Kubilay Demirkaya

Gece çile ağlarım, gündüz hepten tarumar
Aka kara çal yaşam; çağlarım sular kadar
Sarmak istedi beni suyu yakan bir ateş
Buz gibi bedenimde acılar faydalı eş
Benden yaşam isteyen duygular allak bullak
Hayat dediğin nedir hengame de çakılmak
Tuttuğum nefes kolu elimde bir taş gibi
Savurur bahtım toz halimi çok bilmiş gibi
Dokun hayat dokun sen, bu burkuk kalbim cüce
Şefkat kanı katalım refah seren son güce
Sen beni bırakırsan bir dağın vadisine
Ben sana dünyayı bağışlarım; bu hazin ne?
Az uyu bu çilenin zillet kusan tasında
Bu çile, bu pusunun tam solmaz ortasında
Gel çakalım göklere çilenin göz yaşını
Yiyecek gücün var mı hayat kendi başını?
Benden uzak dur çile katlanmak zor ahına!
Çileden korkan hayat varamaz Kaf dağına
Değiş yaşam pınarı aktığın sokak sakat
Sonum nasıl olacak hayıflanır bak rahat
Hayat ne baldan tatlı, ne de zehirden acı
Düştüğüm bağ içinde beni dövüyor bağcı
Atılsam bir başıma bu bağdan dış dünyaya
Nefesimden buzlu ter dökülür daz sahraya
Çölde miyim tek başıma, bilemem ner'deyim
Bir yaban elde biten ağaç gölgesindeyim
Ağaçtan düşen yaprak gibi savrulur huzur
Yanımı, yöremi budama bağcı, biraz dur!