Çilehane Şiiri - Hüseyin Özçelik

Çilehaneye bir kapı açılıyor
Sonu belirsiz yolculuk sevinçle uçuluyor
Ölüme bir başlangıç doğarken seviniriz
Sevdiklerimizi elimizle biz toprağa veririz

Başlangıçtan sonuna ne çileler bekliyor
Doğduğunda bebekler ilk önce emekliyor
Bu ne garip sokaklar sanki ölmeyecekler
Her doğan aynı yolcu ölümü bekleyecekler

Bakınca âlemi sahraya baki mi kalınacak
Açılıyor kuyular gömülür ocak ocak
Hayallere dalarız bakarız umutlara
Hasretle iç çekeriz geçtiğimiz yıllara

Yollar engebeli yokuş düz ve iniş
Sonu belli bu yolun sonu toprağa dönüş
Kim bilir hangi yerde toprağa gireceğiz
Can ve beden emanet mutlaka vereceğiz

Yaprak gibi sararır dökülürüz dallardan
Rahime düşer yolculuk kıvrım kıvrım yollardan
Ne kadar da mutluyuz gülüp de oynuyoruz
Bir son bizi bekliyor farkına varmıyoruz

Bakın yakın uzak akraba tabutlara giriyor
Azrail ensemizden vurup bize müjde veriyor
Bu çilehane burada son bu son nefesin
Çekili verdi fişin kesildi çıkmaz sesin

Sevenlerin gömer seni bakmadan arkasına
Bu böyle gelip geçer dünyanın aynasına
Bir Fatiha okurlar varsa hayırlı evlat
Bu değil mi dünyada ölüm büyük nasihat

Kul olalım Allah’a diyeceğiz nihayet
Rabbim nasip eylesin cümlemize şahadet