*Çile (Nazire) Şiiri - Şükrü Özmen

göklerin rengiyle boyandı çehrem
zaman artık bana bir arpa boyu
döndükçe uzadı sonsuz dairem
dünyada tutsağım gördüm tabloyu

boşluk mu ’hiç’ değil yokluk mu uzak
kan çekti beynimden bu ifrit soru
gaybın bilmecesi aklıma tuzak
bildikçe kolayı, kavradım zoru

ısındıkça küre soğudu kalbim
fikrimin zerresi yıldızlara denk
geceden ve günden çekildi elim
boyadı aklımı dünya adlı renk

sesler sustuğunda başlar bir koro
-ey sen yalnız adam kimde saklısın
sordukça harlanan yakan bir kor o
her şeye benzerken neden farklısın

ayda ve gecede bulduğun sihir
kalır mı elinde nadan hokkabaz
ne aşk-ı güzaftır ne de bir şiir
yok..ruhumun sırrı or’da olamaz

bulduğum her cevap bir soru oysa
bu gürültü esnek bu hız muallak
Rab alemi alıp üstüme koysa
aklımdan bin soru çıkar muhakkak

bulutlar gökyüzü yağmur ve rüzgar
hep O’nun sesiyle mırıldanıyor
zihnimi aşk ile kavuran bu har
sönmeden beynimde her an yanıyor

mesafeler girdi gökle arama
yeryüzü çilemin dergahı oldu
ilaç olsun diye zaman yarama
ölüm yokluğumun izahı oldu

gecenin her anı ruhuma sindi
aklın alanına karıştı gerçek
sanki ruhum demin hiradan indi
közledi aklımı aşk denen mercek

örtünsem bir sıcak şal gibi suyu
parlasa üstümde ay aydınlığı
dünya kalbime set ruhuma kuyu
cezir olsun bitsin med dargınlığı

beynimde eriyip zamanın kumu
camdan bir küreye kapatır ben’i
bu kum eridikçe kapsar ruhumu
fanustan izlemek azap alemi

beynimdir akrebin döndüğü kadran
saat lime lime ruhumu yırtar
ölümden dem vurur yalancı zaman
ey rabb kurtar beni kafesten kurtar

zaman neşteriyle kalbimi kesti
kan doldu içimin patikaları
o neydi nereden gelen bir sesti
bana azap etti dakikaları

ufuklar alamaz artık bendeki
bu yırtık bu yarık düşünceleri
esas deprem ruhta çatlak tendeki
büyük kıyametin alametleri

içimin sesleri kırk satıra denk
paramparça böler ıssızlığımı
öyle bir çığlık ki ta kabire dek
bağ’rır kulağıma yalnızlığımı

kuşkudan kurtulsa zavallı aklım
secdenin zamkına koysa alnını
yapışıp kalkmasa o boş meraklım
duysa meleklerin hal beyanını

bu kargı beynimde dönüp durdukça
dilimler aşk ile keser bağımı
üzerime sıçrar aşktan kaçtıkça
şüphenin zifosu şirkin lağımı

bakmaya korktuğum aynalar kırık
yaşamak sanki bir ölüm arası
rüzgar lal ay suskun gülde hıçkırık
yetsin bitsin hüzün muhatarası

ben alemde cüzüm cüzde bir LA’yım
mübelliğ dilinde ince bir sihir
her seste her harfte ben onunlayım
söz beliğ olsa ne beynimde zehir

kırılsın kalbimiz sönsün odumuz
sulh olsun kavgamız yeryüzü ile
bu cinnetten çıksın kötü kokumuz
dizdarı dünyanın gökyüzü bile

göğsümde sıkışık muharriş bir yel
elimden sağılır artık unutlar
bu ne giyotindir ne ip ne de tel
boğazımı sıkar kara bulutlar

öfkemi sarmalar bir siyah nazar
müşfik bir annenin edası ile
bir şirin babadır şimdi bu mezar
ölmeyi dilenen gedası ile

..

yirmiAralıkikibin11