Çile Mi Annem Adın? Şiiri - Nihan Ahzan

Her akşam koy da başını yastığa;
içsin gözlerin karanlığı bırak...
Bırak dolaşsın bu karanlık,
beyin kıvrımlarını...
Ardında bir yığın
sıcak yara bırakarak;
Doldursun bu karanlık,
kalbinin yollarını...

Annem...acıların üzerinde yoğurulduğu
yıllanmış sine...
Bir hayat ki bu; sende çile,bende
kalburaltı bir benlik.
Bırak bütün dertlerini, bırak
zaman seline...
Bu hayat birgün bitmeden, bitmez
sana dertlerle yarenlik...

Her an, tedirgin bir sükuttur
gözlerinde...
Yüzündeki her çizgi, boşluğunda
bir hüzün kırıntısı taşır.
Sen,savrulmuşluğun, özlemin timsali
yüreğimde.
Her üzüntünü, bir sevgin üzerinden
aşır...

Anne...bana lügatinden bir
isim söyle...
Şöyle, annelerin derdine
dair...
Bu nasıl ıstırap, ne bitmez
çile!
Ongunluk, hep böyle
sancı mı getirir?

Annem...acıların üzerinde yoğurulduğu
yıllanmış sine...
Bahar çiçekleri tomurcuklanmış
dallarında, görmekteyim.
Üzerine siyah bir perde
örtülse bile;
Gösterdiğin yollar üzerinde
gezinmekteyim...