Çile…k…eş. Şiiri - Fahri Fıratoğlu

çile…k…eş.

Bir şeye başlamak
Bir şeyden bitmek
Gibi olsa da
Değildir…

Hiçbir şey bitmez sen bitmeden
Ve başlayan hiçbir şeyi durdurmaya gücün yetmez.

Okuduğum bir şey
Yazdığım bir şeyle
Harf, harf sevişir
Yazı bitiyor
Dilin başladığı yer başka artık…

Oysa başlangıçlar
Kırlangıçlar, gibidir mevsimleri
Gelişlerinden anlarım ben.
Ve bitişler bulutlara benzer
Yıldırımlar sesten önce vurmuştur, yüksekte ne varsa

İşte böylece
An sığınağına dalarım
Bir tesadüf kapısı ararım
Duvarlar yüksektir
Ve lâbirentte, kapı izi bile yok
Kara delikler, teselli sayılır.
Oysa hangi yangına düşsem
Bir yanım İbrahim bir yanım nemrut
Yanan sen oluyorsun
Kalan ben...
Buna ağız dolusu küfür etsem
Ve bu lanet dizenin içinden çıkamasam
İçimden pes demiyorsun
Sonra o geliyor
Duvarın dik tarafından balyoz sesi
Yapma bu ayet değil
hepsi topu eski bir teselli
Ya da bir bilge deyişi
Kırılmadı mı dalda rüzgâr
Suyu kaynatmadı mı ateş
Nerden düştüğüne değil
Nereye düştüğüne bak
Oysa gözlerin efsunlu
Kitap, kitap ağlasam da
Dizelerin ıslanır ıslanmaz tarih kokar
Uzun cümleler kuramam
Kısa olanlarda, kirli bir hile
Sır…
Gülümsüyorum
Çünkü ben böyle intikam alıyorum

Sura üfürülmedi ki
Yoksa ben duyardım
Ezelden ebede uyuyan
Bir nehir gibi

Duman ateşle kavi
Örslerinde aşkın
Yüreğimi dövdüğüm çok oldu
Çok oldu şekerin acıya çaldığı damağımı…

Siyah kan
Leke ve öfke seli
Her sana baktığımda
Beni öldürmen
Söylesene sana açtığım yüreği
Böyle çiğnemen neden?

Dişlerimi köreltmek
Kuduz olmak
Ve boynumu adak olarak sana sunmak
İstemem… Garip değil!
Gergin bir ipe bağlı boynumun kırılmaması
Çarmıha gerilen bedenimin sol yanına mızrak sokulmaması
Ve taşlanarak, aşağılanmamam, Garip.
Daha garibi hepsini, yaptın bunların sen

Yüklemsiz bir dil kullanıyorum
Özneleri çalıyorum
Tümleçleri harcıyorum
Otuz yıl sonra unutulacak bir dille
Otuz yıl sonra unutulacak değerlerle şiir yazıyorum.
Bunu bilerek yapmam garip değil mi?

Ah süveyda ah
Bu kadar çile kâfi değil mi?