çile denizine kitli Dalgalar

açık deniz ve ben
dünyayı pupa yelken
geçerken
saatler
şeyh galibe yaklaşıyorum
mumdan ve ateşten
bir insan
dalgalardan
feyiz alarak

karton bir çocukluk
denizi kuşatmış
akşam
mora çalan kuş ölüleri
zamanı çevirir
erguvan ırmağında
yıkanan hüsn için
niçin gonca nevruz giyinir

koyu karanfil lodosu yağmura çevirir
davullu zurnalı
güneşi çağırır
türküsüz serüvenlere
aşka ayna tutan boyalı mevsimlerde

son ışıklar gözlerimizde
yüreğimizde mânâ mesiresi
hızır ve sen
kapanmış yaraya ateş düşürürsünüz
güle
oynaya
gelen bahar
sümbülün kokusunda
isagülü uyandırır
beyaz güvercin
siyah gülü öptüğünde
gölgeler yasalaşır
ölümsüz fecre aşina türkülerde
buhurumeryem gibi
hakim duygularla
goncayı meşgale edinen galip düşlere
insan düşmesin ne yapsın

gel iki beyit ölelim
dudaklarında
çekilmiş ah kılıcıyla
dünyayı kaç aşk
kaç ali fetheder
hüseyni makamında
güle divan durur
ben irfan
mevsimsiz oynaşan
nar çiçeğiyle
adını en kuytu yüreklere yazarım

usulca okuyorum
cenneti kırık gönüllere
kanayan muhabbetle
kalp hisarından bakanlara
o kutsal atmosfer
ateşi sunar
gök/yüzünü zöhreden ayırmadan
gülden daha üstün
manzara nerde
her derde deva
peygamberde
aşk
kutsi bir sabahı çağlar
dağlar yerinden oynamadan
duyguları okur
bakır yürekli delikanlılara
gül
kanar
bülbül
yanan
bir kadeh ateşte
bakışını yitirenlere
kâr eder mi ebucehilkarpuz suyu
huyu değişen ismet nezdinde
okur olur gözlerim
sözlerim yazar
bülbül-i şeydânın kanat uçlarıyla

bilge bir sevinç
galip maviyle çağırır
çin sahilinden
al/beni
ölü çocuk bakışlarında
bu kirli suskunluğa bak
zatu’s suver
ibrahim peygamber
kızıl manzara solar
benzersiz düşler içinde
huş-rüba sonbahar açmadan

kıyılarım ahir zaman
karanlık
avuçlarımda
kırılgan sevinç
iki bedeni alabildiğine okur
mesneviden mesneviye
sevgi dokurcasına

hayret ve ben
birbirimize neden
baharı ve sevdayı uzatmayalım
galip duyguların gül açması için

9 Kasım 10
Ankara