Mutluluk gitti de anamla çile başladı
Durmadan akan gözlerden yaşlardı
Anam gitti geri kalan garip başlardı
Mutluluk gülmeyi de biz unuttuk artık
Babam bakmıyordu gözümüzün yaşına
Hissederdim ne işler gelecegini başıma
Biz yanarız babam düştüde karı peşine
Mutlu yuvamızı da kader dagıuttı artık
Birkaç tarla verip de bulmuş karıyı
Ayakkapısı da iskarpin atmış çarıgı
Ayıklasın şimdi de garip pirinci darıyı
Bir de analıgımız bizim olmuştu artıkfr
Çileyle geçerdi günlerimiz hem yasla
Kuru ekmek verirlerdi bulguru tasla
Ninemle kız kardeşim oldular hasta
Çöplükler de eşinirdim elbisem yırtık
25 / 2 / 1964 Turhal
Osman GaripKayıt Tarihi : 21.12.2013 00:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!