Çile Şiiri - Köksal Akar

Her tonundan bir akis siyahın; gölgesinde,
Taze bir fidan gibi; öksüz ruhunda çile!
Her köşe başı kahır, her adımda bin sükût...
Muammalar haykırır ağlamaklı sesinde!
Zaman gelir senin de, güller açar, yüzünde,
Yine tarihler seni yazar; kaldığı yerden!
Zümrüdü Anka kuşu ses verir son düzünde...
Yükselir, arşa çıkar o kutlu ses Bedir' den!

Yürüdüğün yollarda bahtına küsmek niye?
Hangi cefalı ömrü basmaz bağrına toprak?
Söylediğin türkünün namesi hasret kokar;
Gözyaşların ruhuna ecdadından hediye!
Zaman seni kısaltır, beni yakar arzuhâl;
Geceler ruhumuzun aynasıdır bilesin!
Yine seni anlatır, gözlerimdeki melâl!
Yine sana ramdır bu yürek, erken gelesin!

Titreyen yüreğime dermandır bakışların!
Sensiz, ıslatmaz yağmur, gezindiğim çölleri.
Hüznünü içmek ister gönül, son bir vedanın
Yüreği neden yanık bilir misin; kuşların?
Bir çığlık ki, bu yüzden böler uykularımı;
Bacasını yoklarken heyecanım, evlerin,
Gizleyemem bu yüzden, bitmez korkularımı.
Masallarda gizlidir ihtişamı, devlerin!

Bazen bir çocuğum ben, bazen ihtiyar dede;
Kamburumda en ala gururu taşıyorum!
Bazen aşılmaz nice dağları aşıyorum,
Bazen de yürüyorum yabancı bir caddede.
Kanayan benliğimden dökülür sensiz, arzum;
Özsuyumdan içerim, hayallerin zehrini.
Sensiz dostluğa açım ve sevdaya susuzum,
Kaç asırdır yürürüm, yalnızlığın nehrini!

Gözlerinde heyecan bulurum; daldığım an,
Evrenimde yalnızlık diye bir hüküm yazar.
En müstesna hanesi sana ramdır ruhumun,
Ve sana amadedir, ebede kadar zaman!
Düşseydim yollarına izini bulmak için,
Sönmeyen ateşinde, ben de yanan olsaydım
Her duyguyu isminle, tenimden yolmak için,
Eriseydim, bitseydim ve sararıp solsaydım!
Emzir öksüz ruhumu; sana muhtaç bebeğim!
Varlığında, hiçliği kemiren köstebeğim.