Çile Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Seni bir büyük dert edinmişim kendime,
bir büyük çile edinmişim
iki ayağım bir pabuçta, iki elim kanda iken
ve sanki başka çilem yokmuş gibi.
Bir kapalı kapı edinmişim, ardında umutlarım duran,
bitip tükenmeyen yol edinmişim
yürüdükçe yürüyeceğim.
Sanki bir yerde sen benim geçmişim gibisin,
bir yerde
geleceğim.

Benden önce oradasın
her nereye ayak bassam,
neye baksam, neyi görsem, neye değsem, neye dokunsam,
oradasın işte tüm varlığınla,
bazen altın oluyorsun tüm ağırlığınla,
bazen bir inci tanesi iki kabuk arasında,
bazen bulut, bazen rüzgar, bazen yağmur,
bazen durgun bir deniz, yağmurda ıslanan,
bazen bileklerimde kelepçe
ve bazen ayaklarımda zincirsin
paslanan.

Seni bir büyük çile edinmişim kendime,
tüm çilelerimin tuzu, biberi olarak,
kopmuş bir yaprak gibi rüzgarında savrularak
nereye istersen oraya sürükleniyorum,
nereye istersen oraya vuruyorum kendimi,
yaralanır diye esirgemeden
yüreğimi.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 39-40/100)