Çile Şiiri - Sevda Doğan Karakaş

Ne güçlü doğurmuşsun beni anacım
Yaktılar,yıktılar da biçare beni
Halâ yüzü güler sesi çıkar
Ayağa kalkar başı dim dik
Ne çileli bir kız doğurmuşsun anacım
Çek çek ne çilem biter
Ne sözüm biter,ne yaşım biter
Hem ne yorgun evladın var doğuştan
Özü yorgun, dili yorgun
Başı dumanlı, gönlü yaslı,sözü yaman
Hatır demediler gönül demediler
Kırdılar sözleri de yetmedi anacım
Yürek dayanmaz bu âhuzar halime
Sen nasıl dayandın acıma hasretim e
Sabır taşı kesilmiş halime anacım
Tükendim dedikçe külümden doğdum
Sustum dedikçe yüreğimi kanattım
Ne zor imiş yürek yanar iken susmak anacım
Ah! ! demek bana mı düştü
Sabır yükümü sırtlamak bana mı düştü
Ellere lafı sözü, kem gözü düştü
Bana çilesi düştü anacım.....
Bana hep nasip deyip susmak düştü..
Bana hep yalnızlık düştü
Issız dallarım düştü anacım.........