Çile Şiiri - Ömer Albayrak

Sevene vuslattır çile,
Padişahı eder köle.
Kölesine olsam köle,
Bu hasret bu kalbi yakar,
Gel çilede buluşak yâr! ...

Ilâhî aşkın iksiri,
Balla içilir zehiri.
“HICRET” çilenin tefsiri
Hiradan, Mi’rac-a uzar
Gel çilede buluşak yâr! ...

Dilde tevhid, kalpte îman;
Ateşi eder gülistan.
Rahmân ve Rahîm yardan;
Her kula bir kapı açar.
Gel çilede buluşak yâr! ...

Aşkı Cemâlullah olan;
Tutuşur kıvılcım alan.
Şifaa bulmaz yakalanan.
Mansur’u kanıyla yıkar,
Gel çilede buluşak yâr! ...

Sanma boşa döner dolap,
Inim inim inler, Çalap!
Bir cansa? Bu yolda türâb.
Kim bu derde deva arar?
Gel çilede buluşak yâr! ...

Eğer yaverse kaderin?
Aşkıyla tutuşur serin.
Çile mihrabı Ömer’in
Korunda goncagül açar
Gel çilede buluşak yâr.

** Çekilmez kahrımı bir sabur abidesi gibi
Çekmeye çalışan sevgili ve
Vefakâr eşim Mine’ye
01.04.1997 **