Çile Şiiri - Yücel Ertekin

Senden sonra bir türlü düzen tutmadı gülüm
Ya ayrılık geldi durup dururken
Ya kapı aralığında ölüm
Kasvetli bir kasım akşamıydı mevsim
Vurdum kapıyı çıktım
Bilirsin
Ben çilenin her türüne düşkünüm
O kente her gidişimde
Bir tuhaf olur içim
Bir tas su gibi keder dökülür başımdan aşağıya
Bir çeşmenin acılı suyunu
İçerim kana kana
O kentin her yerine sinmiş kokusu
Portakal çiçeği, karanfil, manolya
İçimdeki haylaz çocuk durmaz bir türlü
Bütün yelkenler alabora
Yakarım gemileri