Çıldırmış zamanın içinde

Ecel, ince bir rüzgar gibi,
zarifçe dokunur hayata.
Zaman çıldırmış bir yolda koşar,
sevda ise,
vuslata varmayan bir hüsran masalı.

Haşa, pes etmek bize yaraşır mı?
Zevahir kurtarır mı gerçekleri?
Ehveni şer belki,
ama sirayet eder kalbime her an,
bu yarım kalmış düşlerin sızısı.

Zarif bir umutla tutunuruz,
gökyüzünün sessizliğine.
Ecel kapıyı çalana dek,
sevdayı bir kere daha anarız,
şimdi bile bile kaybettiğimizi.