Çıldırma Anı * Şiiri - Ayhan Yavuz Açıkgöz

Derdime bîçare bin mütehassıs
Her yanım korku ve derin tecessüs

Sancıyan tarafım bilmem neresi
Boş kaldı kalbimle beynim arası

İlâçlar zebânim, düşmanım yatak
Hayâtın özüyle başlar istintak

Acabâ âyinem ne ile dolu
Takbihle biter mi mârufun yolu

Ölümün yüzünde mel'un ifâde
Koskoca ömrüme çerh imiş sâde

Gülmekten âcizim, ağlamaktan men
Gel desem gelir mi özlemim hemen

Hayâtın anlamsız yanıymış inkâr
Kim imiş sâlimen, kim imiş münker

Ömrümce bekledim herşeye susup
Sonunda aklımı sardı taassup

Korkuyla açıldı gözkapaklarım
O günde sînemi nasıl aklarım

Yapınca hergünüm için iktisâd
Arz için toplanan bir avuç hasâd

Kin tutmuş kalbime nedir kefâret
Sükût-u hayâldir câhil cesâret

Saâdet-i dünyâdan kalmadı umut
Şâyiâ içinde saklandı hudut

Başımı müşfik bir avuç okşasa
Duyardım sorgusuz, aşk-ı devâsâ

Ağlayan göz ile titreyen dudak
Câmid bir his gibi beşere adak

Bir zaman müstağnî gördüm kendimi
Şimdiyse bir sızı ezer bendimi

Erdemdir ağlamak, bende yok fakat
Duymalı evvelâ kalpte îtikât

Çıldırmak üzere zayıf bedenim
Ölmeye yok iken hiçbir nedenim

Nefer-i şer miyim, erkân-ı harp mi
Bu kuşku kalbime vurulmuş darp mı

Kalbim parçalanır, sînem yırtılır
Beynime ateşten örtü örtülür

Kim ehl-i musîbet, kim ehl-i dildir
Yâ Kudret bir küçük nişâne bildir

(istanbul-2003)