Çıldıran Kent Şiiri - Dursun Özden 3

1 mayıs bayramdı, emekti-şandı, türküler yandı, kana bulandı
çok yare-az paye, kanayan taksim-kızıl çatılı istiklaldi, isyandı
korkan-sönen-sinen yoktu, ata anıtı kurandı, o çığlık-destandı

tetikçi katil, göz-gez-arpacıktan nişan aldı-aşkı kurşunlayandı
çıldıran kentin sokakları canandı, 35 candı, umudu kurtarandı

bizi ağlatmak emeli, üzmek tek işi, unutulandı, o yitik zamandı
şekerci ustanın ağzının tadı kaçtı, o emek sineması yıkık handı

mor örtülü lavantacı kız; kanlı pazarı, geçmişi anımsadı, o andı
bahar müjdesi turnalar-bankta uyuyan mart kedisi-aşkı çalandı

yarını eksiksiz belledi-korku salandı, ‘hello’ diyerek-çello çaldı
kem gözü seyirdi-o erkenden ‘şair çıkmazı sokakta’ düşe daldı

sokak kavgasında, taş kaldırımı öptü ve yere düşen düşü aldı
çıldıran kent, günahına ortak oldu ve o beni şiir içerken buldu

yoleri, gezgin derviş, o yitik kenti çok sevmiş, candan-özden
içinden terör akan o kentin-yeni konukları var, eski körfezden

kanayan bayram yerinde dikili, çelik süngüye yaslanan canları
ölen tutsak kuşları okşadım-öptüm-özgür maviye saldım onları

ah ki ah!.. asla unutmadım, erken ve zamansız okunan o selayı
dokunaklı bir çığlıktı, o kutsal çağrı, çıldırtan, fetih artığı çanları
kanayan yitik yıllar küstü-yırlar sustu, anımsa bu kenti kuranları

evet can! ne mutlu ki bana, bahar kokulu bu yitik kenti soluyorum
turnalar zamanı-semada semah dönen-göçmen kuşları-öpüyorum
nevruz alı, her yaştan, fabrika-dağdan-taştan, geliyoruz-geliyorum

dursun özden