Kasım 1950 Yalacık. Dörtdivan-BOLU. Ayvalı-ANKARA
Nice akşamın karanlığında,
Kibrit çaktım, lamba yaktım.
Yer’de, Gök’te, yıldızlarda,
İnsanı, insanlığı aradım.
İnsanlar gördüm:
Kimi Leyla, kimi Mecnun, kimi Ferhat içinde.
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta