Çıldıracağım. Şiiri - Sedat Kocabey

Durmadan çırpındım yattığım yerde,terden yastığım
sırıl sıklam,saat sabahın dördü olmuş.
İlk defa yaşıyorum bu duyguyu.
Geceler hiç böyle kara değildi,hiç böyle uykusuz kalmazdım.
Düşünüyorum ve bulamıyorum nedenini;
Sen yoksun yanımda:
Bu ilk defa sensiz yatışım,ilk defa kollarımda olmayışın.
Alışkın değilim geceyi vuslatınla paylaşmaya,
Ve alışamadım bu duyguya '' çıldıracağım''
Neydi bu anlamsız ayrılığın nedeni?
Sen miydin haksız yoksa ben miydim?
Belki pireye kızıp yorganları yaktık,
Belki de fındık kabuğunu doldurmayacak mesele.
Haydi bırakalım bu çocukca inadı,
Yüreğimizdeki sevgiye sarılalım.
Zehir etmeyelim geceleri,gözlerimize uykuyu.
Geceler uzamasın,alışmayalım yalnızlığa.
Hiç böyle olmamıştı yüreğim;
Bir tek sensin,öncesi yok sevdamın.
Ben seni istiyorum,koynumda yatan vuslatını değil.
Sen olmalısın ellerini tuttuğum,sarılmayalım beline,
Ve koklamalıyım saçlarını.
Gözlerimi açtığımda ilk seni görmeliyim,
Yoksa inan ki “çıldıracağım”