Cilavuz Altı A Şiiri - Cemil Aytekin

Yetmiş iki mezunları kuş olup da uçtular
Altı yıllık rüya bitti gözlerini açtılar

Hepsi yavru on birinde toplanmıştı alanda
Kimbilir ki hangi kader yazılmıştı alında

Birleştiler kaynaştılar tümü köyden buraya
Gelmişlerdi heyecanla oturdular sıraya

Bir a oldu sınıfları Rize Kars Artvinli
Çocukların yapacağı artık her şey çok belli

Kışla gibi dershaneler sobalar ısıtamaz
Yatakhane içinde de soba adı anılmaz

Yepyeni bir sosyal ortam kız erkekli sınıflar
Cilavuz’un kökü eski her işin bir yolu var

Günden güne alışıldı arkadaşlık gelişti
Evi uzak çocuklara hasretlikler doluştu

Ural sıra arkadaşım onunla anlaşırdım
Hemşeri ağabeylerle dertlerim’ paylaşırdım

İlk günler etüt arası Korkmaz’la tartışmıştık
İtiraf etmeliyim ki biraz dayak yemiştik

Yemekhane yolundaki koşmaları hatırla
Varil soba başındaki gülüşmeleri anla

Nöbetçiydik yemekleri dağıtırken masaya
Aysel’e kepçe ile hafif vurdum kafaya

Çok bağırmış ağlamıştı acısı olmasa da
Yere girmiş utanmıştım özür kabul olsa da

Kitaplar okumayı paylaşmıştım Gülsen’le
Gelişiyor büyüyorduk her geçen yeni günle

Sınıf öğretmenimizdi önce İsmet Gülyiyen
Kadınşah Hanım sonra olduk hep kitap yiyen

Erbay’ımız en sevilen yetenekli arkadaş
Yayınevi bize yolla her ay koliyle sırdaş

Memleketten bana gelen kümeyi çok severdi
Yalvarttırır verirdim ben Erbay iştahla yerdi

Her yer soğuk romatizma oldum ben de sonunda
Revir mekan oldu tabi aylar yattım koynunda

Neyse üçte geçtik yeni bir binaya nihayet
Kalorifer gördük biz de ora sanki bir cennet

Büyüdükçe sosyalleşip yeni yollar kazandık
Her birimiz farklı kolda yeni boya boyandık

Futbol folklör piyes koro daha birçok etkinlik
Kazanıyor kız erkekli hepsi ayrı bir kimlik

Tuncay Kenan Özden Yakup futbolün aşıkları
Yaşin Kemal Ural Ali sahanın büyükleri

Mikail’di başkanımız oynardı Artvin folklör
Milli güvenlikçi derste not verirdi çok bonkör

Koroya ben katılmıştım dörtte beşte birkaç kez
Kemal çalar da söylerdim bazan da ederdim naz

Etüt arası eğlenir dans ederdik gülerdik
Kürt Kızını unutmam hiç türküsüyle oynardık

Matemetik derslerinde Osman Kenan birinci
Gülsen Şengül sekiz alsa gözden döker çok inci

Altı a’nın neşelisi Yeter Şengül Osman’dır
Onlar için yaşamaksa işte tam da o andır

Cennet Nevin sevimliydi her zaman güler yüzlü
Dündar ile Dağaşan da az sözlü sürme gözlü

Rahmet Yücel Erkıral’a tertipli düzenliydi
Necmettin kıvırcık saçlı pazuları enliydi

İsmail’le Ziyaettin hep birlikte gezerdi
Talat Öztürk öğretmen de sululuğa kızardı

Yetmiş birde bir adamı müdür diye verdiler
Turanboy’un entrikası ile adam sürdüler

Olsa olsa bir polisti yahut da bir ajandı
Eline düşen hemen herkes el aman dedi yandı

Ardahanlı Zekiye’yle Nazmiye’dir arkadaş
Kız erkek ayrımı yok sanki dersin hep kardaş

Arkadaşlık bakımından Yamen’leri sayalım
Gündüzlüydü Susuz köyden her ikisin’ analım

Takılırdı Cabadağ’a Ahunt diye Abuzer
Sigarayı bir çekerdi sarsılırdı gök ve yer

Küçük defter kağıtlarda ustaydı Cihat’ımız
Yazılılar sonucunda şahlanırdı atımız

Hanım kızlar sayayım ben Bingüzel’le Temaşa
Nermiye’yle Karaman’lar altı a’da çok yaşa

Şevki Keti Ali Osman yakın köylerdendiler
Karışmazlar etli sütlü pek de efendiydiler

Deniz’lerin idamları ağlatmıştı Şengül’ü
Kimdir nedir anlamamış bakışmıştık duygulu

Beş altıda Kenan Samet beraberdik daima
Kahve sigara haylazlık sevdayı bize sorma

Bekirciğim yakışıklı konuşması ateşli
Yaşamaya meraklıdır maceraya hevesli

Bunu da mı duyacaktım sözünü unutamam
Necla arkadaşım senin aleyhinde atamam

Altı a’ya transferdir Hasan Dilbaz kaleci
Yuvarlanır top tutardı yaralanırdı feci

Günay Badem sakin çocuk sevimli arkadaştı
Üstelik de başarılı hedefine ulaştı

Hatırlasam huylarını Yücel Poşluk Ayla’nın
Yurdagül’le Songül Perkgöz bağışlayın anlayın

Muzaffer’le Cabbaroğlu anarım adınızı
Gülenaz Hanife Seyhan unutmam hamınızı

Gökçek Yavuz Zekeriya bizimdi yaban değil
Kazım Adıgüzel de var bilirim yalan değil

Güler Yılmaz güzel kızdı korkardı karıncadan
Tutmasalar hemen atlar pencereden bacadan

Zeki ama asosyaldi Ahmet Özbek arkadaş
Üçten sonra geçti gitti Mersin’e oldu kardaş

Andıkça adlarını tazelendim bilesiz
Umarım bu dünyada doya doya gülesiz

Yıllar sonra görüştüm de kanatlandım uçtum ben
O günlerden izler kalmış yaşlar hızla geçerken

İnsan oğlu yaşar gider sevgiler baki kalır
Kim ki girer gönüllere ruhları ışık alır

Adı kalsın altı a’nın Cılavuz’la anılsın
Yetmiş iki mezunları gönüllere gömülsün

Dileğimdir bitmesin hiç içinizde türküler
Arkadaşa yüzünü dön Cemil durma selam ver