Mütebessim robotları vardı;
Etten, kemikten mürekkep.
Aslan özlü…
Koyun gözlü.
Demiri beslerdi ruhları…
Terleri, demiri parlatırdı.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
sıradışı bir kurgu....
kalemi konuşturan yürek
güzel bir paylaşım
sunusu okudum
hep gerçekileri anlatan
eksiği yok fazlası var
kutlarım saygı değer kalem
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
insallah dyelim....dileginize katilmamak eldedegil
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta