Çıktım Ankara Kalesine -B-

Kaledeki düşüncelerim derin derin devam ederken,
Uhrevi âlemlerin derinlerine ruhum giderken,

Şimşekler, yıldırımlar çakarak Beyazıt Han göründü.
Atların nal sesleriyle Çubuk Ovası toza büründü.

Abo! Ta Ortaasya’dan kalkmış hırsla Timurhan geliyor.
Bütün orduyu toplamış filleriyle ovayı deliyor.

Ne yazık ki, iki Müslüman hırs yüzünden savaş ediyor.
Bu yanlış kararlar yüzünden acaba tarih ne diyor.

Kılıç kalkan şakırtıları bütün ovayı kaplıyordu.
Yazık kardeş kardeşe acımadan kılıcı saplıyordu.

Çubuk Ovasında dor atlar üstünde kılıç çalınır.
Geri durma Yıldırım Han Ankara elden alınır.

Eyvah! Yıldırım Beyazıt ne yazık yenik düşüyor.
Esaret zincirini alıp, hayata tümden küsüyor.

Onuruna yediremeyen kutlu padişah hayatına son veriyor.
Osmanlı devleti çok kötü bir döneme giriyor.

Fetret Devri başlayıp karabulut Osmanlıya konuyor.
Bu savaşla sanki Osmanlının kaynayan kanı donuyor.

On bir yıl süresince Osmanlı Devleti neler çekiyor.
Devletin kalbi gidip gelip adeta yerinden sekiyor.

Birden öğrencilerim öğretmenim diye bağırıyor.
Kalede ezanlar okunuyor, imam bizi çağırıyor.

Ah! Öğrencilerim beni hayal âleminden uyandırdınız.
Dostlarım şu güzelliklere bakın sevgiyle yandırdınız.

Akşam olmuş Ankara Ovasında kızıl güneş batıyor.
Vatan sevgisi buram buram olmuş sinede atıyor.

Çocuklar dikkatli basın, bu toprak için canlar kurbandır.
Ankara kalesi tarihe unutulmaz mühür vurandır.

Gün akşam oldu; çocuklarla unutulmaz bir gün geçirdik.
Anladık ki, bu topraklarda nice şerefli dün geçirdik.

04.04.2007
Tarık TORUN

AŞKIN COĞRAFYASI
'Mekandan Kalbe'