Çıktım Ankara Kalesine -A-

Aldım öğrencilerimi, çıktım Ankara Kalesine,
Baktım çevreye, selam verdim tarihin sülalesine,

Perspektifim gitti, kentin ilk kurucusu Galatlar’a,
Gözüm kaydı Firiklerin arabasındaki al atlara,

Gordion gözümde canlandı, Midas’ın kulaklarında,
Baktım ki, İskitler yaşıyor, ovanın sulaklarında,

Firikleri yıkan Lidyalılar gözlerimde belirdi.
Büyük İskender Ankara’ya ulaşmak için delirdi.

Meğerse İskender Pers Kralı Dareios’u bekliyormuş,
O’nu yenebilmek için de günü güne ekliyormuş,

O da ne? Roma’nın orduları katar katar geliyor.
Dağlar yerinden zıplayarak gelen orduyu biliyor.

Büyük İmparator Auğustos mabet, hamam koymamış yapmış.
Anadolu’nun en önemli kavşak noktasını kapmış,

Açıldı kapılar, Ankara’ya İslam ordusu geliyor.
Dillerde tekbir dağlar, taşlar, bütün kâinatta meliyor.

Bu gelen İslamın kahraman ordusudur Allah-u Ekber!
Allah’ın kılıcı Mücahitler, Selçuklu Türkoğlu Türkler,

Gözümde Selçuklu tarihi eserleri yükselmektedir.
O cengâver ecdadım gönlümde daima yücelmektedir.

Bir sürü camiler, külliyeler, kervansaraylar yapmışlar.
Yeryüzünde yalnız bir tek olan Allah’a tapmışlar.

Aniden gözümde Ankara kalesi nurlara büründü.
Ufkumda Hacı Bayram-ı Veli Hazretleri göründü.

Aman Ya Rabbi! Medet! Olduğum yerde baka kalıyorum.
Tarihin derinliklerinde sonsuzluğu yakalıyorum.

Perde perde ruhum açılıyor, ebedi kayboluyorum.
İslamın uhrevi iklimlerinde kendimi buluyorum.

Ruhum kanatlanıp Ankara ovasına yayılıyorum.
Huşu âlemine yükselerek, mest olup, bayılıyorum.

03.04.2007
Tarık TORUN

AŞKIN COĞRAFYASI
“Mekândan Kalbe”