Çıktık Köyümüzden (Ağladı)

Çıktık köyümüzden hep ayrı ayrı
Gelip geçtiğimiz yollar ağladı
Mekan tuttuk Ankara’yı Bursa’yı
Sahipsiz koyulan eller ağladı

Güzeldi her yanı seyre dalardık
Sürüleri yaylalara salardık
Davul zurna bağlama da çalardık
Sazında pas tutan teller ağladı

Geçim derdi deyip dağıldık yurda
Şimdi görev bitti işim ne burda
Çocukken oynayıp gezdiğim kırda
Uzak yol bekleyen kullar ağladı

Kimi haber bekler gelmiyor posta
Hasret kaldık yurda ahbaba dosta
Her ruhlar kararmış gönüller hasta
Mektuba yapışan pullar ağladı

Zaman mı değişti bizlere n’oldu
Kardeş bacı ana baba terk oldu
Her andıkça didelerim yaş oldu
Gözlerden boşalan sellere ağladı

Dağı taşı her yanını özledim
Hasretimi yüreğimde gizledim
İçin için yandım candan sızladım
Özümden savrulan küller ağladı

Cemal ne söylesen sözün geçmiyor
Gönül kuşum kanatlanıp uçmuyor
Çoğu kişi sılasından göçmüyor
Mecnun’a yurt olan çöller ağladı