Çıktık Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Eskiden! diyerek başlarız söze
Ne kadarda hoş geliyoruz göze
Geçmişi gelecekten süze süze
İnsâni olan ayarlardan çıktık.

Hele bak hâle zıvanadan çıktık
Bir zamanlar pantol giyerdik yırtık
Ama utanmazdık yamadan paydan
Medenî trende raylardan çıktık.

Evlatlar kuzuydu analar koyun
Babalar çobândı oynardık oyun
Yeni yetme gençlik sesimi duyun
Arslanı beklerken taylardan çıktık.

Çabucak vazgeçtik eski günlerden
Gençlik bîhaberdir gerçek dünlerden
Kaz tüyü yataklar geçtik yünlerden
Yolunduk kaz gibi tüylerden çıktık.

Eskiden yamalı şapka köseli
Moda diye yamalandık şâşâlı
Adamlıktan çıktık bendi aşalı
Derme çatma ok'uz yaylardan çıktık.

Herkes yamalıydı beli kamalı
Şeref etiketli onur damalı
Dostlar değilmidir dostun hamalı
Şaşırdık yılları aylardan çıktık.

Yoksulduk haramda gözler olmazdı
Verilmişse geri sözler kalmazdı
Ama Cehennemde közler olmazdı
Erlik mertlik öldü zay'lardan çıktık.

Hırsız yokluğundan çalardı amma
Fakir hayallere dalardı amma
Nakıs çanağını yalardı amma
Ölmek ne kelime hayy'lardan çıktık.

Alınteri şanlı şöhretli idi
Küçük büyüğüne hürmetli idi
Edep hayâ bize zimmetli idi
Ehl-i din imândan sa'ylardan çıktık.

Sezâî dünleri yaz kitâp eyle
Yolundan sapmışa az hitâp eyle
Otur baş köşeye saz mızrâb eyle
Gönül deryâsından çaylardan çıktık.