Çıksın yenden kol bazen Şiiri - Mehmet T ...

Adım adım, dağ, orman, kaçmak isterim bazen
Bazen sevmek isterim, taş koyup yüreğime
Çekip gitmek isterim, gitmek kolaymış gibi
Her adımım bir sürgün, yine giderim, yine

İçimde bir sıkıntı, taşa saplanmış gibi
Sevmek çare sanırım, sevmemek daha beter
Oysa serttir bilirim, taşın her iki yüzü
İkiyüzlü sevdadan, var mı ki daha beter

Ot gibi yaşayarak, tutunmuşum hayata
Konuşmak bir kabahat, konuşmamak kabahat
Çalışmazsan tembelsin, çalışırsan enayi
Vurgun talan içinde sürüyorken bu hayat

Saklanmak mı, yok asla, kaygısız yaşamak mı?
Ağaç olmak dururken, tutup yaprak olmak mı?
Seveceksen sev, katlan, her derdi başüstüne
Acısı bile tatlı, tatmak mı, tatmamak mı?

Büyük ol, büyük düşün, sana “büyük” desinler
Bir baltaya sap ol da, sapsız bir balta olma
Yaftalarım ne ise bırakın söylesinler
Bu dünyada her şey ol, sakın ha pişman olma

Kara bir sevdadayım çıkamadım içinden
Ne çare hayat budur, bıkmışım çelişkiden
Düşünmek bir kabahat, düşünmemek hayvanlık
Çıkmak kolay sanırsın, çıkılmaz ki içinden

Açıktır gönül kapım sevmek isterim bazen
Kırılmış bir kalp ile düşüp kalırım yere
Çıkmaz sokaklar gibi kapalıdır yol bazen
Yaşıyorum gel de gör, çıksın yenden kol bazen