Çıkmıyorum Elmaya Şiiri - Gülşen Destanoğlu

hep diyorsunuz ki
elma
elma/ çık ortaya

saklanıyorum boşlukta
boşluğumda bir ana
büzülmüşüm kucağında

(anne n'olur duy beni
söyle
kim bozdu genetiğimi
sahi
kim
ne zaman yaktı bahçemdeki inciri)

elmamda
koca bir kurt şimdi havva
kemiriyor ruhumu
k e m i r i y o r
tükeniyorum parça parça

...

sağırım artık çağrılara
sığarım nasılsa kendi dünyama
hem
ademoğullarının
koca bir yalanıymış kaburga...

sağırım diyorum
size
sana

çıkmıyorum elmaya