Çıkmıyor Dışarı Şiiri - Ozan Efe

dilim suskun gece çığlığında
ince bir sızı sol yanım
kır saçlarımda kaba yel
üşüyorum kirli şehirde
astım zorluyor yuttuğum tutsak
çıkmıyor dışarı

ateş düştüğü yerde kor
yürekleri üst üste kor
koro halinde ağıt dolanır seslerde
nefeslerimiz buğulanır
astım atakta tuttuğum tutsak
çıkmıyor dışarı

koca bir hasret sıyırdı yüreğimi
sığırcıklar yörük kızını selamlıyor
kır saçlarım üzerinden kanat çırparak
düşüyorum yolları bozuk şehrin
astım yoruyor anasına sattım tutsak
çıkmıyor dışarı

duyduğum yanık bir türkü
arguan ağzı yırtıyor ciğerimi
sus yüreğim sus güzelim
gözlerim görmüyor küf kokularda
astım sarıyor beni kendim tutsak
çıkmıyor dışarı

080309 denizli