Bilirsin değil mi?
Sevdanın ne demek olduğunu.
Yüreğinde taşıdığın umudu,
Hissedebilirsin değil mi?
Eğer duyabiliyorsan onu,
Beni de anlarsın belki.
Belki gözün dalar uzaklara,
Olur ya bırakıverirsin kendini,
Hoyrat sandığın o rüzgara.
Sen yine bildiğin gibi yap fark etmez,
Fark etmez beni hiç anlama.
Yine kendini kendine hapset,
Kilitle kalbini o zindana,
Bir daha açılmayasıya.
Eğer bunlar çare olacaksa,
Dinecekse gözündeki yaşların,
Dünya senin için dönecekse;
Köküne bir kibrit çak aşkın!
Bir damla su bile dökme,
Bırak aşk dediğin,
Cayır cayr yansın.
Yapabilir misin bunu?
Hadi ya öldür,
Yada gerçekten yaşat.
Neden kararsızsın?
Ne faydası var korkunun ecele?
Çıkmazın hangi yolu;
Uzar da gider çareye?
Anla kaybediyorsun kendini,
O çıkmazların içinde.
Bir el uzanıp,
Seni tutmak istese de;
O elden ürküyorsun,
Ya aniden bırakırsa diye.
Tekrar düşmekten korkuyorsun,
Zor çıktığın uçurumun en dibine.
İçin için titriyorsun.
Y7eniden tuıunmuşken hayata,
Her şey yine darmadağın olursa,
Kim bilir ne yaparım diyorsun.
Haklısın haklı olmasına,
Yanmışsın yanacağın kadar,
İnanmışsın yalanın doğru tarafına.
Şimdi değer mi yeniden inanmaya?
Ama nereye kadar sürer,
Bu mutluluk oyunun?
Çok gelmiyor mu kalbine?
Asırlık yorgunluğun.
Söyler misin bana?
Bu yükü nasıl taşıyorsun?
Bırak hayatı hesaplama.
Sayma ardında kalan yılları.
Neden bırakmıyorsun zamana?
Bir daha nasıl bulursun?
Hangi asırda merhaba dersin hayata?
Kim bilir beklide asla bulamazsın.
O hançeri kalbinden söküp,
Saplayamazsın hayatın bağrına.
Bir daha karşısına çıkıp,
Kalbini haykıramazsın ona.
Bir daha yapamazsın,
İnan bana…
Kayıt Tarihi : 1.4.2010 21:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!