Çıkmaz Vuslat Şiiri - Engin Emre Çeken

sereserpe savruluyorum
dünyanın pençesinden
düşüyorum zindanların içine
sensizken
bakışlarım ejder gibi keskin

yüreğimde mecnunun ahını taşıyorum
sırtımda koçaman bir dert
hasret bir ok misali zehirli vuruyor yüreğimden
zehri sen olunca
acıtıyor ruhumu

içimde bir türlü olamdığım ben
dar ağacında kaç defa sallanıyorum
seni sayıklarınken dilim damağım kuru
başlayamadığım hayat geçmiyor
bir kağıt parçası gibi savrulmuşum
üzerine karalanmış birkaç düş harfleri
o dahi ağlıyor
oda paramparça kader gibi
yarım kalmış bir sevda
yarım kalmış bir şiir
yarım kalmış bir şair gibi
aşkın o kadar derin ki
girdikçe çıkmak imkansız
geceleri düştüğüm anlar gibi
rüyalrımdaki derinliğin gibi
çıkmaz kader
çıkmaz vuslat
yok olmayan hasret
neler var
adını koyduğum
bir anlayabilsen

suratımda bir iz var kimsenin göremediği
çok güzel saklanmış bir keder var gözlerimde
bir adımım dahi gözlere nazar
seni sevişim binlerce göze nazar
bir anlayabilsen bendeki o deruni sevdayı
rüyalrımda bir sen
binlerce hayal önüme serilmişken
bir seni ister yaralı gönlüm
bir anlayabilsen
ayrılığı yok edip
bir defa olsun
koşup gelsen
dağları dahi korkutsa sevdan
dünya sarsılsa sevgimizn büyüklüğünden
bir bilsen
bir anlayabilsen
bir defa olsun yapabilsen