Çıkmaz Sokaklardayım Şiiri - Karanlık Şair

ÇIKMAZ SOKAKLARDAYIM

Çıkmaz sokaklardayım,
Yalnızlığın adımlarını sayıyorum taş taş…
Bir umut arıyorum duvar aralarında,
Bir ses, bir nefes, bir ışık — kim bilir, belki de bir “sen”…

Ne tarafa dönsem duvar,
Ne kadar koşsam karanlık…
Bir tabela asılı yüreğime;
“Buradan çıkış yok.”

Yağmur yağıyor,
Sanki gökyüzü de benimle ağlıyor sessizce.
Gecenin içinde yankılanıyor ayak seslerim,
Her biri bir anının üstüne basıyor,
Kırılıyor anılar cam gibi kalbimde…

Sorsan neden buradayım,
Cevabı yok, belki de fazlasıyla var.
Bir yanlış dönemeç, bir yarım kalan cümle,
Bir “gitme” diyemeyişin bedeli bu çıkmaz.

Her duvarında adını yazdım,
Belki sesin yankılanır diye.
Ama duvarlar bile sustu artık,
Sadece rüzgâr fısıldıyor geçmişi bana.

Çıkmaz sokaklardayım,
Zaman durdu, takvim küstü.
Bir tek yüreğim biliyor hâlâ;
Bir çıkış var — ama o senin gözlerinde gizli.

Ne zaman çıkacağım bilmiyorum,
Belki sabah olur, belki ömür geçer.
Belki sen dönersin bir gün,
Ve tüm yollar birden açılır gözlerimde…

Ama o zamana dek,
Ben yine bu sessizliğin misafiri,
Umudun kiracısı, hüznün ev sahibiyim.
Çıkmaz sokaklardayım,
Ve seni düşünmeden geçmiyor hiçbir gecem.