Çıkmaz Sokaklar Şiiri - Mehmet Macit

dedi: ‘’Ban’a, aşık mısın? ’’

serin gibi rüzgar, okşadı her yanımı.
aldı, bulutlara taşıdı.
uzun süren sessiz bekleyiş.
boşlukta kalan duygular, sahipsiz düşler.
söylenmesi zor söze, ağlayan kelimeler.
idam sehpasına asılmış birkaç harf,
Şekilsiz desenler içinde,
can çekişiyordu.

kısa bir cümle, dağılmama yetmişti.
şaşkınlık sararken her yanımı,
kalbim, duracak gibi çırpınıyordu.
gerçekler ve düşler birbirine karışırken,
kelimeler, boğazımda düğümlenmişti.
‘’Ne demeliydim Tanrım! Nasıl cevap vermeliydim ki?
hassas bir gönlü kırmamalıydım.’’
muhteşem bir güzellik, duruyordu karşımda.
sanki, fecrin güneşiydi.
hüzün dolmuş gözlerinde eridim.
ılık bir haz yayıldı bedenime.
beynimde çakan şimşekler eşliğinde,
yağmurlar boşaldı üzerime.
bir an,
lav püskürten bir volkanın karşısındaydım.
yanıyordu her yanım.
kurumuş boğazım, zorlukla yutkundu.
acımasız kelimeleri ararken dudaklar,
hayır dedi, dillerim.
ya yüreğim!

çıkmaz sokaklara, haykırıyordu…

uzun, uzun baktım, gözlerine.
‘’Ya Rab! Bu ne güzellik böyle!
özenerek, yaratmışsın.
hünerini, ilmini sunmuşsun bu Huri’ye.’’
bakışlarındaki engin sevgi,
yüreğindeki güzelliğin yansımasıydı.
‘’ilmine, keremine kurban olduğum Allah’ım!
güzelliğini buldum, karşımdaki güzelde.
yarattığın eşsiz güzelliğe,
bu aciz kulun, nasıl kayıtsız kalabilirdi!
kalmalıydı Allah’ım…
yardım eyle, bu fakire.’’

dedi: ‘’Ban’a Aşık mısın? ’’

sustum…
şaşkındım…
suçluydum…
korkmuştum, böylesi güzellikten.
aşkının ağırlığını taşıyamaz, ezilirdim.
kavrulup yansa, yok olsa da özüm,
hayır dedi, dillerim.
ya yüreğim!

bir meçhule akıyordu…

Mehmet Macit
07.05.2012