Çıkmaz Sokaklar Şiiri - Hamit Atay

Çıkmaz Sokaklar

Adımlarım yankılanır dar sokaklarda,
Her köşe başında bir eski hatıra.
Kaybolmuş gölgeler, suskun duvarlar,
Beni anlatır bu çıkmaz sokaklar.

Her kaldırım taşında bir hikâye,
Kimi aşk, kimi hüsran, kimi cinayet.
Kimi bir vedanın son nefesi,
Kimi dönmeyenlerin adresi…

Burada umutlar geceye gömülür,
Rüzgâr bile susar, sessizce ölür.
Zamanın bile durduğu bu yerde,
Yalnızlık büyür, içimi örter.

Sokak lambaları sönük birer yıldız,
Karanlığa gömülmüş bütün anılar.
Bir kapı aralansa, belki bir ses,
Ama her pencere sessizlikle bakar.

Burada düşler de yorgun, insanlar da,
Kimse kimseyi sormaz artık asla.
Bir zamanlar koştuğum bu kaldırımlar,
Şimdi ayak izlerimi bile tanımaz.

Kim bilir kimlerin duaları kaldı,
Kim bilir hangi dertler burada saklı?
Biri yolunu kaybederse burada,
Bil ki ruhunu da bırakır ardında.

Bir çıkış var mı, ben de bilmiyorum,
Bu yollar beni kendine hapsetmiş.
Dönüp dönüp aynı yerdeyim yine,
Çıkmaz sokaklar, ömrümü tüketmiş…

Hamit Atay Kalbinizin Sesi