Uçurumların, ortasına yapayalnız tutsak insanlar.
Bilmediğim bir kalabalığın ortasında zaman.
Birbirinen habersiz ruhalar.
Bu mevsimde uçurum çiçeği olmuş papatyalar....
Ağırmya yüz tutmuş kitaplar.
Tozlu rafa kaldırılmış bin bir hayat.
Yalnızlığın ezgilerine karışır yağmurlar,
Bir gökyüzü anlar, birde çıkmaz sokaklar...
Sessizlikte, ağlaşan çocuklar,
Bilmezler büyüyünce ne yaşıyacaklar.
Yıldızların altında kalan, acı dolu yalnızlıklar.
Küçük bir toz tanesi gibi son bulacaklar....
Kimsesiz kalmış anlatılanlar.
Buluttan meddet ummuş mevsimsiz sabahlar.
Kağıt, esaretlenmiş kurtulmuş zaman.
Mürrekep tükenmiş, yazmamış hiçbir zaman...
Kayıt Tarihi : 20.9.2019 01:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!