Çıkmaz Sokaklar Şiiri - Veysel Eraslan

Güneşim hiç doğmadı, gökyüzüm bulanıyor.
Bu gidişle sen benim ecelim olacaksın…
Hayallerin atmaca, başımda dolanıyor;
Bir deri bir kemiğin, neyini alacaksın…

Çıkmaz sokaklardayım, kaldırımlar yanıyor.
Sevenler sevdiğinin, koynun da uyanıyor.
Yaylalara yaz gelmiş çiçekle boyanıyor.
Boşa geçti bahar, yaz; güzün mü geleceksin…

İçerime attığın ateşin dumanı yok.
Bir gemiye bindirdin, onunda dümeni yok.
Bağıma hazan girdi gülü yok çimeni yok.
Gözyaşım sele döndü ne zaman sileceksin…

Kurumuş gazel gibi savruldum girdabında.
Yok, olsa da bedenim çölünde, serabında,
Kölen bile olurum yar hatta tur abında.
Uykularım dağıldı rüyamı böleceksin…

Şunu iyi anladım derdim ve tasam sensin.
Çıktın gönül tahtıma, unutma yasam sensin.
Sen belirsiz ömrümsün, uzunum, kısam sensin.
Deme sakın Eraslan; ne zaman öleceksin…

22.04.10
Veysel ERASLAN
Yozgat