Çıkmaz Sokaklar Şiiri - Kemal Ateş

Meçhul bir aleme yürüdü yarim
Arar dururum çıkmaz sokaklarda
Görse sefilden beter oldu halim
Gezer dururum çıkmaz sokaklarda

Kör bir kuyudayım karanlık dibi
Kim düşünür tatlı sözü,edebi
Kerem gibi ateşe attı kalbi
Yanar dururum çıkmaz sokaklarda

Öyle muhtacım ki dudaklarına
Bir yol bulup girsem rüyalarına
Can alıcı sahte bakışlarına
Kanar dururum çıkmaz sokaklarda

Derbeder olmuşum gitti gideli
Bazen sefil diyorlar bazen deli
Kimsesiz kalmış yetimler misali
Ağlar dururum çıkmaz sokaklarda

Hergün aşk ile yolunu gözleyip
Can çekişirim acıdan inleyip
Ona hasret gözlerimi mimleyip
Dağlar dururum çıkmaz sokaklarda