Çıkmaz Sokak Sevişmeleri Şiiri - Kemal Süme

Yaklaş!
Dokun!

Uzat ellerini,
Sarıl sarılabildiğince...

Her kıvrımını hissetmek istiyorum bedeninin...

Uzat ellerini,
Havada kalmasın ellerim.

Ve soyun!

Unutma!

Aşk; çırılçıplak kalmaktır bazen,
Çıkmaz bir sokağın, tam ortasında.

Acık benim gibi,
Yada susa...

Uzan yanıma,
Tenimizde doyuşalım.

Hissetmek istiyorum,
Tuz ne kadar tuzlu,
Ekşi ne kadar ekşi?
Dudakburkan koyalım adını...

Gel!
Dağıt saçlarımı; ister yol..

Bir makas al,
İstediğince kes sakalımı.
Bağla elimi kolumu,
Gariban bir karyolanın başucuna...

Unutma!

Aşk; tutuklanmaktır bazen,
Çıkmaz bir sokağın, tam ortasında...

İstediğin düğmeden başla çözmeye.
Ağır ol!
Biliyorsun,
Çözdüğün kadar göreceksin beni...
Öğren!

Aşk; çıkar bir yol aramaktır bazen,
Çıkmaz bir sokağın, tam ortasında.

Getir yüzünü...
Daya kulağını göğsüme.
Dinle kalbimi.
Duy!

Ve yaklaş!
Hırçın bir çekişle sendele,
Abartılı ol,
Darmadağın bırakılmış bir yatağın, tam ortasında...

Korunmasız ol!
Ben gibi...
Neyi kimden gizliyorsun?

Hissetmek, yaşamanın yarısıysa;
Yarım adımla hislerini yaşa...
Hissettiğin kadar çılgın,
Hissetmediğin kadar masum ol...
Kendini oyna.

Unutma!

Aşk; bir oyundur bazen,
Çıkmaz bir sokağın, tam ortasında.

Aç gözlerini!
Gözlerime bak!

Kaçırma ateşini...
Umursama!

Kalbini tenine taşı,
Teninde hissetmeliyim tüm çırpınışlarını...

Toprak gibi susuz,
Yağmur kadar ıslak ol!
Tut nefesini,
Soluksuz bekle,
Vazgeçişlerin olayım...

Ve dokun!

Uzat ellerini...
Sarıl sarılabildiğince..

Uzat ellerini,
Havada kalmasın ellerim...

Ve giyin!

Unutma!

Aşk; üşümektir bazen,
Çıkmaz bir sokağın, tam ortasında...

Kemal Süme / 2004