Çıkmaz Sokak Aşkları Şiiri - Nuri Özdemir

Her aşkın yolu bir çıkmaza çıkar.
Güllerin susturulduğu sonbaharda göçmen gönüller konuşur sokaklarca.
Birbirine baglanan yollar yitiktir kalbin haritasında.
Sınırları duygulara hükümlü bir çıkmaz duvarlarını
Dünlerle Örmüşse aşkın Yollarını Serer Yüreğin Gözlerine.

Akşam olur ayrılık dökülür küçük bahçelerin kısa ağaçlarından.
Gençlik korkuları ıslıksız yagmurlarda solmaya başlar.
Yağmurun her damlası ukalaca vururken camlara,
Bilmediği mutluluğu inkar ettirir çıkmayan sokaklara.
Vefa da bakmaz ki camlardan yağmura ki dağılmaz bulutları.
Ancak kendi istediğinde dinen yağmurun ardından
Toprağın kokusu aşkı hatırlatır.
Gece kokusu bu kokuyla karışınca ne güzeldir sonbahar.

Gökkuşağı yerine yıldızlar köprü olur gökten yere.
Yağmurun hüzün hissi verdiği aşk gitmeye yol bulamasıın diye
Bir çıkmaza girer iki mutlu yürek.
Ya bitecektir yağmurun milyonlarca kez dediği gibi
Ya da o çıkmazda gerçek aşkın gece ve yağmur sonrası
Yaşanacağına Atacaktır İki Yürek.

Sonbaharı ve yağmurları küçük bir şehirde
Böyle bir bozguna uğratmak aşkın mevsimi olmadığını anlatır
Hevesle ayrılıklara çıkan sokak ve caddelere.
İşte o yüzden her aşkın böyle bir çıkmaz sokağı vardır.

Dünlerle örülü duvarı güneşle aydınlandığında
Yazı ve kışı ayırd edebilir çıkmaz sokak aşkları.
İlkbaharın baş döndürücü kokusunda
Girdiği yeri unutmadan gezer gönül sokakları.
Bir yağmur sonrası da bir gece vakti çıkmazına döner.
Yalanları aşkı bilmeyenlerin yollarına saçar da döner.
Sevdası bitmez kalbi zaman sokaklarında adım attıkça.

Saçlarından akan yağmur yüzünü ıslatsa da
Durduğu yer kuru kalır aşkın.
O yüzden akan satırları tutmak yasaktır şiirlerimde.

Sevda durur,alem yollarda yatan hevesler bulur.
Gerçek aşkın yolu çıkmaz sokaklardan geçer.
Ylan yağmurlarından ıslanmaz durduğu yer.

Çıkmaz sokaktır benim aşkım.
Yollarda yalanlarım ıslanır.
Arka Sokaklarda Ayrılıklarım Üşür...