Çıkmaz Sokak Şiiri - Nurcan Bingöl

Delicesine yağıyor yağmur gök yarıldı sanki
şimşekler çakıyor ardarda, karanlığı delen seslerle ürperiyorum
korkuyorum, çaresizliğimde sensizlik yağıyor içime
Yağmurla yarış halinde gözyaşlarım
çakan şimşeklere karışıyor sesim, inliyor kalbim
Sensiz olmuyor, anlamı yok yaşadığım anın
tadı yok hiç birşeyin, içtiğim suyun, yediğim lokmanın
doğan güneşin, bu ayaz gecede ki yağmurun

Işığımdın yıldızsız gecelerimin
gece gözlüm, ay yüzlüm avunamıyorum

Şimdi sen olmalıydın, sarmalıydın titreyen bedenimi
korkum geceden ya da yağmurla gelen seslerden değil aslında
Seni unutamayışımdan, kendime yaşattığım büyüttüğüm acılardan
kurtulurum sanmıştım duygularımdan oysa, yoksan bitiririm demiştim
Bitmek ne ki; çoğalıyor özlemin delice
çok karmaşık birşey bu, anlatamadığım benim bile anlayamadığım
bir çıkmaz sokakta kayboluşum
İlerleyemiyorum zamanda kayboldum
durdu sanki zaman, geçmiyor dakikalar yokluğunda ağır ağır işliyor
bütün yollar çıkmazım oldu her yol sana çıkıyor
her şey üstüme üstüme geliyor, bunaldım, daraldım!
Uzaklaşmak istiyorum olmuyor, ben kaçtıkça sen canıma okuyosun
seni içimden söküp atamadıkça kurtuluşum yok
nereye gitsem, ne yapsamda derdim seninle
Yeniliyorum yüreğime, göze alamadığım senli zamanlarda...