Çıkmaz Sokak Şiiri - Kemal Tekir

Girdim,çıkmaz sokağa,
Duygularım,kıyamda.
Ne iş açtım başıma,
Ticaret hayatımda.

Güvendim bir insana,
Aldım ortak yanıma.
Sermayeyi ben koydum,
Ona fırsatlar sundum.

Güvenmiştim ben ona,
Galiba ben fazlaca,
Karaman'ın koyunu,
Sonra çıktı oyunu.

Patron gibi davrandı,
Dizgini ele aldı.
Altı ayın sonunda,
GirdikYüklüce borca.

Bitirdik ortaklığı,
Kaldı bize yıkımı.
Kaldı bana yıkımı,
Hayal kırıklıkları.

Hatır çeki kestim de,
Toptancının birine.
Ondan da aldık darbe,
Çeki verdik geriye.

Ders almadık bunlardan,
Aylar geçti aradan.
Tanıştık üçüncüyle,
Şeytanın büyüğüyle.

Ondada yoktu para,
Zordaydım ben de zorda.
Paylaştım ekmeğimi,
Soframı açtım ona.

Eşi vardı yanımda,
Ağırladım evimde.
Senaryo çoktu onda,
Kendi yattı dükkan da.

Alacağım var dedi,
Gelecek çok yakında.
Kurtaracağım sizi,
Çok yakın bir zamanda.

Kefil gösterip beni,
Çekti de krediyi.
Aynıgün kaçtı gitti,
Sanki bir hayal gibi.

İsyan etti çocuklar,
Hala büyük şoktalar.
Emekli maaşımla,
Ödüyorum borcuda.

İşler sarpa sarınca,
Kalmadı dostumuzda.
Kaldık yapayalnızda,
Acılarla başbaşa.

Sattım evi abime,
Borç ödedim yüklüce.
Hala borç ödüyorum,
Ayakta duruyorum.

Takılmadım geçmişe,
Bakıyorum bu güne.
Umutsuz değilim asla,
Yaşarım onurumla.

Ara sıra darlandım,
Hep Allah'a yalvardım.
Yaşananları sınav,
Olarak algıladım.

İbret olsun sizlere,
Güvenmeyin herkese.
Değer vermeyin fazla,
Hak etmeyene asla.

İşte benim hayatım,
Doğru anlattıklarım,
Acılar denizinden,
Fışkıran bir pınarım.