Çıkmaz sokak Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Burası çıkmaz sokak, anılarla dolu,
Gözlerim daldı uzaklara, düşlerim yolu.
Umutsuzluk duvarları ördü etrafımıza,
Ama içimde bir umut var yanımda.

Gel desem de gelmezsin, yüreğin taş duvar,
Sonsuz bir sessizlik, yankılanır sokaklar.
Bir zamanlar neşeyle dolan bu mekan,
Şimdi sessizlik hükmediyor, her yan.

Belki de bir umut ışığı gizli köşelerde,
Görmesek de, hissediyoruz belki de.
Burası çıkmaz sokak olabilir şimdi,
Ama geleceğin yolu belki de burada gizli.

Çıkmaz sokak, karanlık labirent,
Dolaşırken kaybolur insan.
Yön arar, çırpınır adımlar,
Umutsuzluğun çıktığı bir mekan.

Duvarlar yüksek, gökyüzü dar,
Gözlerde yorgun bakışlar.
Gönlün umutsuz, adımlar ağır,
Çıkmaz sokakta kaybolmuş hayatlar.