Çıkmaz Sokak Şiiri - Erkan Yanarateş

Bir görüşte âşık olmak kadar
Kolay olsaydı unutmak
Gelmek isterdim dünyaya
Yüzlerce defa

Ve her seferinde
Denemek isterdim şansımı
Sırf sana âşık olduğumu
Göstermek için

Çünkü bir ümit kaynağı olurdu bana
Belki bir keresinde
Beni anlayacağını düşünmek
Ve bu düşünceyle yaşamak.

Hâlbuki o kadar zor değil beni anlamak
Çünkü gözlerim bile konuşuyor zaman zaman
Fırsat vermiyor dilime
Duygularımı anlatmak için

Ama doğru, anlayamazsın beni.
Vurmadıysan şarabın gözüne,
Belki teselli bulurum diye.
Olmadıysa gözlerin,
Kan çanağı gibi düşünmekten.

Tatmadıysan sabahlara kadar,
Uyku yüzü görmemeyi.
Ve sevmediysen uğruna,
Feda edecek kadar canını.
Anlayamazsın beni…

Söylediği halde dilim bu sözleri,
Neden bilmiyorum ama
Bağlanmışım bir kere.

Acaba gözüm mü kör oldu diyorum bazen,
Görmeyecek kadar bunları.
Yoksa kaynak mı arıyorum kendime,
Bu acıları yaşayıp kâğıda dökmek için.
Peki öyleyse sebebi ne, bu içim deki sızının,
Fırtınalar koparacak kadar büyük.

Düşünüyorum bunları birer birer,
Ama bütün yollar kesişiyor,
Karanlık bir uçurumun kenarında.
Ve karanlığın sonsuzluğundan,
Bir ses geliyor kulağımı tırmalayan.
Oğlum Erkan!
“Yine girdin çıkmaz sokağa.”

İşte o zaman başa dönüyorum yine,
Belki bir keresinde
Beni anlayacağını düşünerek…