Çıkmaz Sokak Şiiri - Mehmet Çağlayan 2

Çıkmaz sokak

Huzursuzum,hayat yolu
uzadıkça uzadı yaşadığımız bu kargaşa ne olacak diye.
Beynimde net bir şey göremiyorum.
Hergün başka bir düşünce
acayip oluyor insan denize düşünce
yüzmeyi başaramıyorsan eğer.

Bazan uçmayı deniyorum
rüzgarla yarışa yelteniyorum
kanatlarım kısa geliyor
deniz papağanlarının kanatları gibi.
Kocamış bir bendende
gönül çok mobila
kadın arzuliçeğe kanat çuırpar
bir zerrecik nektar için.
w
O günler ki geride kaldı
sırtüstü yatıp uyumak isterken
bir yol katetmek ıçın uykuda
"DUDEN " kitabını yüzüme tutar okurdum,
Nihat ,Ankaralı okul arkadaşım, kaç defa uyurken yüzüne kapanmış kitabı kaldırdım derdi rahmetli.

Bazan koyu sıcak gecelerde üşürdüm .
m
yağmur yağardı bazen üstüme
ıslanırdım.
Rüzgar estiği olur,tipi olur kar yağardı.
Ben birkaç saatte hepsini yaşardım.

Son bir defa daha kendimi yokladım,şimdi dizlerim battaniye ile örtülü,vatanımda evde koltukta oturarak uyumaya çalışıyorum.

Korkulu rüya veya kâbuslardan kurtulabilmek için çıkmaz sokaktan saparak aydınlık bir alana çıksam diyorum.
"Umutun kaybolduğu mekan yok demektir. "
Işin sağlam tarafı, Allahtan umudu kesmemek ve bütün bunlardı düşünebilmek güzel değilmi?
Şükürler olsun!...

M.Çağlayan 20 Haziran 21