Çıkmaz Sokak Şiiri - Vildan Poyraz Coşkun

Çıkmaz Sokak

ne çok inandık olmazlara
ne çok çivi çakıldı çürük tahtalara

öfkesi kırık
bakışlar atıldı alacakaranlığın
aşk çıkmazına
tutunduk bir tek saç teline
yenik düştüğümüz o uğursuz gecede

kaybolan ışığımın ardına düşer
annem tutar benim yerime kaleleri
v e
bir kuma yazdım sandığım her şeyi

tenhada öğrendim
vicdanın yerlebirleştiğini
sırtladım senin için dünyalık cesareti
d e r k e n
bıraktım ardımda ağrılı dokunuşlarını
gözaltında sindiğim sabahlara

kuruyan otları andıran
bir çift göz akıyor
ağlar sarılı çıkmaz sokaklarına

hatırlat bana ezberimi
yüzleşelim artık
belanın mevkisinde
yeşile susamış kalbimi kim görmüş?

Vildan Poyraz Coşkun
17.02.2013